bir bebeğin yarım kalmış günlüğünden

Konu: bir bebeğin yarım kalmış günlüğünden Perş. Şub. 19, 2009 2:49 pm

arkadaşlar
koyuldumu bilmiyorum bu konu arattırdım ve bulamadım bi koyayım dedim
bakalım nsl bulcaksınız ama okumanızı tavsiye ederim...

Bir bebeğin yarım kalmış günlüğünden;

5 Ekim: Bugün var edildim. Buradayım. Varım. Müthiş bir duygu bu. Var

olduğumu henüz annem ve babam bilmiyor.

Bir elma çekirdeğinden bile küçüğüm. Ama ne de olsa, ben benim. Varım ya!

Bu bana yetiyor. Henüz bedenim belli belirsiz, yüzüm yok ama, varlığımı ve

benliğimi hissedebiliyorum. Bir kız olacağım ve baharda çiçekleri

seveceğim.

19 Ekim: Biraz büyüdüm. Kımıldamam mümkün değil. Annem henüz farkında

değil ama onun kanıyla besleniyorum. Kalbini dolaşıp gelen sımsıcak kan

bana geliyor. Beni sevecek bir kalbin kıpırtılarını şimdiden hissediyorum.

Annem beni çok sevecek. Annem için güzel bir sürpriz olacağım.

23 Ekim: Hiç göremediğim bir el ağzımı biçimlendirmeye başladı.

Dudaklarımda onun dokunuşunu hissediyorum. Bu "el"in dokunduğu yerler

dudağım damağım oluyor. Düşünün bir yıl sonra bu elin dokunduğu yerde

tebessümler açacak, güleceğim. Dudağımdan ve dilimden sözler dökülecek.

Herhalde önce "Anne!" diyeceğim. Anne duyuyor musun beni? Seninle

konuşacağım. Sana güleceğim. Kimilerine göre hâlâ daha var değilmişim...

Nasıl olur? Varım ve gülücükler sunacak dudaklarım da olmak üzere ya... Hem

sonra bir ekmek kırıntısı ne kadar küçük olursa olsun yine ekmektir. Öyle

değil mi anneciğim? Ah bir konuşabilsem!

27 Ekim: Bugün pek mutluyum. İçimde tatlı bir kıpırtı başladı. Artık bir

kalbim var. Kalbim atmaya başladı. Hayatım boyunca böyle atıp duracak.

Sevgilerle dolduracağım kalbimi. Tıpkı anneminki gibi... Annem bedeninde

iki kalbin birden atmaya başladığını bilseydi ne kadar sevinirdi! Duyuyor

musun anne?

2 Kasım: Her gün biraz daha büyüyorum. Kollarım ve bacaklarım da

biçimlenmeye başladı. Hele bir büyüsün kollarım bak nasıl kucaklayacağım

seni anneciğim. Şu ayaklarım da tamamlansın da, beraber çiçekli bahçemizde

yürürüz. Belki birlikte okula gideriz.

12 Kasım: Ah evet... Bunlar, bunlar ne kadar sevimli ve küçük şeyler. Aman

Allah'ım parmaklarım da çıkmaya başladı. Bunlarla çiçek toplayacağım,

annemin elini tutacağım, kalem tutacağım. Belki de güzel bir şiir

yazacağım. Anneciğim, orada mısın? Ellerimi ellerinin arasına koymak için

sabırsızlanıyorum.

20 Kasım: Oh, nihayet.. Annem doktora gitti. Burada olduğumu öğrendi..

Yaşasın! Doktor teyze özel bir cihazla gördü beni. Ultrason diyorlarmış.

Resmimi bile çekti. Sevinmiyor musun anneciğim? Seneye kalmaz kollarının

arasında olacağım...

25 Kasım: Artık babam da burada olduğumu biliyor. Fakat henüz kız

olduğumun farkında değiller. Onlara sürpriz yapacağım..

10 Aralık: Bugün yüzüm tamamlandı. Artık iki güzel gözüm, bir küçük

burnum, dudaklarım ve yanağım var... Anneme benziyorum galiba...

13 Aralık: Artık çevreme bakabiliyorum. Etrafım çok karanlık ama olsun.

Yine de mutluyum. Yaşıyorum ve varım. Kısa bir süre sonra gün ışığını

görebileceğim, renkleri ve çiçekleri tanıyacağım. Rüyamda gördüm. Dünyada

gökkuşağı diye bir şey varmış.. Onu çok merak ediyorum.. Anneciğim,

babacığım sizin yüzünüzü de göreceğim. Tanışacağız.... Mutlu olacağız.

Gülüşeceğiz..

24 Aralık: Kulaklarım daha iyi duyuyor artık. Anneciğim, senin kalbinin

seslerini duyuyorum. Benim kalbimin atışlarını da sen duyabiliyor musun?

Hatta sesini bile tanıyabiliyorum. Sesin ne kadar tatlı... Hiç duymadığım

bir şey bu... Güzel ve sağlıklı bir kız olacağım. Kollarında uyuyacağım,

yüzüne bakacağım, o tatlı sesini dinleyeceğim. Benim için ninni de

söyleyecek misin anneciğim? Sen de beni özlüyorsundur mutlaka... Beni

koklayacaksın.. Çok seveceksin, değil mi?

28 Aralık: Anne burada bir şeyler oluyor. Doktor abla neden mutsuz bakıyor

böyle... Sen acı çekiyor gibisin. Kalp seslerin değişti... Sustun. Benimle

niye konuşmuyorsun anne? Anne... Anne... Anneciğim... Yüzümde soğuk bir şey

hissediyorum. Anne, yüzümü parçalıyorlar... Anne bir şeyler yap... Anne...

Kolumu çekiyorlar anne... Canım yanıyor anne... Anne... Ayaklarımı

parçalıyor bu şey anne... Beni sana bağlayan damarı kopardılar anne... Anne

kalbimi parçalıyorlar... Anneciğim... Anne... Anne... An... Ah!

Kürtajınız tamamlandı hanımefendi. Geçmiş olsun!